Ambon Manise

Eerst twijfelde ik een beetje of ik naar de Molukken wilde, maar aangezien ik al zo dicht in de buurt zou zijn na Bali en Java, besloot ik toch om er heen te gaan. Ik wist namelijk niet wanneer de eerst volgende keer zou zijn dat ik de kans zou hebben om er heen te gaan en het is toch iets wat ik 1 keer in mijn leven gedaan wil hebben. Het is toch een stukje van mijn roots.

Vliegen vanaf Jakarta

Na Yogya ben ik met de bus naar Jakarta gegaan. Heel stom, maar ik had de trein gemist omdat ik de avond ervoor uit was gegaan. Had het heel leuk met de mensen uit mijn hostel en dacht, ach, ik haal gewoon de nacht door en slaap wel in de trein. Ben een halfuurtje in slaap gevallen en was toen dus te laat voor de trein die kwart over 8 vertrok. Er ging nog wel een bus, maar de rit duurde wel 18 uur…

Van Jakarta ben ik naar Ambon gevlogen. Op de airport stonden al een heleboel taxichauffeurs naar me te roepen, maar ik koos voor de ojek (motorbike taxi) want deze is het goedkoopst! Ik was verbaast dat zelfs bij het hotel de mensen geen engels spraken. Gelukkig is mijn Bahasa Indonesia de afgelopen weken een stuk beter geworden dus lukt het 1 en ander vragen nog net wel.

Onverwacht familiebezoek

Mijn eerste dag ging ik gelijk al op zoek naar familie. Met het adres en de foto’s die ik had gekregen van mijn moeder ging ik op pad. Ik had het eigenlijk heel snel gevonden. Nadat ik had uitgelegd wie ik was nodigden ze mij uit naar binnen. Ze waren wel een beetje verbaasd dat ik er zomaar ineens was, helemaal uit Nederland. Grappig dat het huis nog haast precies hetzelfde was als op de foto’s uit 1992. Leuk om de familie te ontmoeten! We hebben even kunnen praten en ik heb saté bij ze gegeten.

Via via lukt het gelukkig wel

Ik had ook een berichtje gestuurd naar Sacha, een dansdocent van Touché in Utrecht. Of zij nog tips had voor de Molukken. Ze is zelf namelijk ook half Moluks en ik wist dat ze daar wel eens was geweest. Ze reageerde heel snel en ze gaf me contactgegevens van haar neef, Jonathan, zodat die me kon helpen. En die kon gelukkig ook goed Engels!

De volgende dag hadden we gelijk al afgesproken en gingen Jonathan en een vriend van hem, Erwin, en ik ook al meteen op pad. We zijn naar Benteng Amsterdam geweest (een fort uit de tijd van de VOC), verschillende strandjes, en we hebben vooral veel over het eiland gereden. Het zijn allemaal kleine dorpjes waarbij de huizen rond de grote weg liggen. Er is dan een kerk, of een moskee, een paar winkeltjes, een schooltje, en dat is het. Iedereen is vooral buiten op straat. Kinderen die spelen, en jongeren en ouderen die de hele dag een beetje hangen op straat. De natuur is heel mooi en groen en ik vind het vooral fijn dat hier een bepaalde rust is. Uit de drukte en het verkeer van de grote stad!

We zijn samen ook nog naar Seram geweest drie dagen, een eiland vlakbij Ambon. Ik heb de meest mooie stranden kunnen zien en het was heel leuk om over het eiland te rijden. Heb ook veel Nasi Padang gegeten. Heel lekker met rendang 🙂

Na Seram even terug naar Ambon, waar ik mijn verjaardag heb gevierd. Ik heb gesnorkeld en in de avond zijn we naar de Lion King geweest. De avond eindigde ietsje minder toen ik erachter kwam hoeveel geld ik ze verschuldigd was voor de auto. Ik had gedacht dat benzine en alle andere kosten zoals eten en boottickets etc. alles was, maar kennelijk kwam daar nog 25 euro per dag voor de auto bij… Alsnog niet superveel geld voor een eigen chauffeur, maar toch niet helemaal waar ik op had gerekend.

Eindelijk een andere toerist! En nog een Nederlander ook.

Na Ambon ben ik naar Saparua gegaan. Mocht in de guesthouse verblijven van de ouders van een vriend. Supermooie plek en heel mooi uitzicht! Gelukkig zat daar ook nog een andere Nederlander, dat was wel even fijn. Het is een klein eiland, dus drie nachtjes was wel genoeg om alles zo’n beetje te kunnen zien. Ik val wel op overal, als zo’n beetje de enige toerist. Iedereen wil weten waar ik vandaan kom, wat ik hier kom doen en waar ik heen ga. Als ik ze vertel dat ik alleen ben, heb ik het idee dat ze denken dat ik een beetje gek ben. Maar iedereen blijft heel vriendelijk en ze proberen met me te blijven praten, ook al is mijn Indonesisch nog best basic. Heb zelfs papeda kunnen proberen, een Moluks gerecht dat een beetje lijkt op behangplaksel en dat je naar binnen moet slurpen. Heel apart om je hele gezicht zo in een bord soep te planten, maar ik vond de papeda best wel lekker eigenlijk!

Wel blijven opletten

Het enige wat ik tot nu toe best jammer vind is dat iedereen denkt dat je echt superrijk bent en daar ook misbruik van probeert te maken. Dan denk je dat je even leuk contact hebt met iemand en dan gaan ze je daarna om superveel geld vragen. Zoals met de bemochauffeur (bemo is de lokale bus), ritjes kosten normaal gesproken niet meer dan 50 cent, overal naartoe. Hij heeft mij dan wel een uurtje naar verschillende plekken gebracht, maar ik had ook al zijn lunch betaald in het veel te dure restaurant waar hij me heen bracht (6 euro pp, normaal gesproken betaal ik een zesde daarvan) en na afloop zei hij doodleuk dat het dan 25 euro was. Nou voor dat geld wil ik het hele eiland zien van ’s ochtends tot ’s avonds! Ik heb hem 10 euro gegeven en heb toen snel bye bye gezegd en de deur op slot gedaan…

Na Saparua had ik nog een paar dagen over, dus ben ik naar Banda geweest. De boot was de hele nacht en een groot deel van de dag. In de publieke slaapruimte kreeg ik een bedje tussen allemaal mannen en er waren overal kakkerlakken. Heb toen toch maar een privékamer genomen, ook al was dat heel duur… 15 euro… Ik had nog geprobeerd een betere kamer te krijgen, voor de grap had ik gezegd dat ik nog bengbeng had (een indonesische versie van snickers), popmie (noedelsoep), en dat ik zelfs een dansje kon doen of een liedje kon zingen. Daar konden ze wel om lachen en ze nodigde mij gelijk uit om mee te doen met de karaoke. Heb tot laat in de avond karaoke gedaan met de officers en de kapitein van het schip!

Banda was heel indrukwekkend. Het was alsof ik continue op filmsets was. De forten, het vliegveld waar je op kon fietsen, en de haven. Ik kon gratis bij een vriendin van Jonathan blijven slapen, Ayu. Ze heeft me een beetje rondgeleid en wat dingen verteld over het eiland. Banda staat ook echt bekend om de specerijen. Nootmuskaat en kruidnagel zie je overal in de zon drogen. Jammer dat ik zo kort de tijd heb! Zou graag terug willen om meer te kunnen zien.

Na Banda ben ik weer terug naar Ambon gegaan. Met Jonathan en Erwin ben ik de laatste dag nog naar Natsepa beach geweest en heb daar Rujak geprobeerd. Vers fruit met pindasaus, zo lekker! We zijn ook nog naar hotsprings geweest en ben daar een heleboel Nederlanders tegengekomen die ook Molukse roots hadden en bij familie op bezoek gingen.

Van Ambon ben ik naar Jakarta gevlogen. Daar had ik een reunie met Adela, een meisje waarmee ik samen heb gewerkt op de Nederlandse dansdagen. Ze woont nu in Wenen maar haar ouders wonen in Jakarta en ze is daar iedere zomer weer. Leuk om haar weer te zien!

Het was een bijzondere ervaring om op de Molukken te zijn. Niet makkelijk soms, maar ik heb er van genoten. Prachtige natuur en bijzonder om zoveel Molukse mensen te zien die ook op je familie lijken. Zou zeker nog eens terug willen 🙂