Argentijnse tango, koningin Máxima en natuurlijk voetbal — dat zijn de eerste dingen die in me opkomen als ik aan Argentinië denk. Het land staat al jarenlang op mijn lijstje, en nu krijgen we zomaar ineens de kans om het een maand lang te ontdekken. Het goedkoopste last-minute vliegticket vanuit Lima was namelijk naar Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië!

Ons vliegtuig landde rond het middaguur in Buenos Aires. Na een reis van 18 uur hadden we behoorlijk trek gekregen, dus we konden niet wachten om de eerste beste pizzeria binnen te wandelen. Sebas heeft in totaal een jaar in Argentinië doorgebracht, dus hij heeft mij sinds het boeken van de vliegtickets al dagen lekker gemaakt met al het eten wat hier te krijgen is.

Openslaande deuren en tangomuziek vanaf ons balkon

Onze Airbnb bevindt zich in een historisch pand van meer dan honderd jaar oud, midden in de gezellige wijk San Telmo. De slaapkamer heeft hoge plafonds en openslaande deuren naar een balkon, vanwaar we uitkijken op een pleintje met een marktje en straatmuzikanten. Dagelijks galmt de klank van een accordeon door de straten. We zijn weer in een compleet andere wereld dan Peru!

Na het inchecken volgden we de tip van onze gastheer en schoven we aan bij een traditioneel restaurantje op een paar meter lopen van ons verblijf. De prijzen zijn hier wel wat meer Europees: we aten ravioli voor zo’n tien euro per persoon. Niet duur op zich, maar vergeleken met Peru of Colombia toch even slikken. Terwijl de overnachtingen hier – net als in Peru – nog steeds betaalbaar zijn (zo’n 15 euro per nacht), liggen de kosten voor eten rond de 15 euro per persoon per dag. Dat is bijna het dubbele van ons eerdere dagbudget! Maar goed, in bijna elke hoofdstad ter wereld betaal je nu eenmaal de hoofdprijs. Na deze week in Buenos Aires gaan we vaker zelf koken om de uitgaven wat te drukken.

Pasta, pizza en steaks

Het is geen wonder dat je in Buenos Aires op elke straathoek pizza, pasta en gelato tegenkomt – de Italiaanse invloed is hier overal te proeven. Eind 19e eeuw staken miljoenen Europeanen, vooral Italianen, de oceaan over om een nieuw leven op te bouwen in Argentinië, en natuurlijk namen ze hun recepten en liefde voor goed eten mee. Die mixte zich langzaam met lokale smaken, en dat proef je nog steeds. Tegelijkertijd houdt de Argentijnse keuken ook stevig vast aan haar eigen tradities, met als trots natuurlijk het vlees: denk aan perfect gegrilde steak en asado – de barbecuekunst die de gaucho’s, de Argentijnse cowboys, tot in de puntjes beheersten.

Kunst en cultuur

Naast lekkere eettentjes op iedere hoek, is Buenos Aires ook een stad waar veel te beleven is. Zo heeft iedere wijk weer iets anders te bieden en wordt er overal veel georganiseerd op het gebied van theater, muziek en festivals. Zo zijn er in de weekenden marktjes op pleinen en in parken, waar veel handgemaakte en lokale producten worden verkocht. Ook zijn er veel grote en indrukwekkende theaters die iets weg hebben van West End in Londen, of misschien wel van Broadway. In het centrum loop je namelijk langs enorme billboards en lichtgevende reclame voor allerlei soorten voorstellingen.

Zijn we in Europa?

De stad heeft ook veel weg van Parijs door de architectuur, de brede straten en de sierlijke versieringen. Dat komt doordat de Argentijnse elite in de 19e en 20e eeuw sterk opkeek naar Frankrijk. Ze lieten Franse architecten overkomen en modelleerden delen van de stad naar Parijse voorbeelden, met brede boulevards, statige gebouwen en een elegante sfeer als resultaat. Die invloed is vandaag de dag nog goed zichtbaar, vooral in wijken zoals Retiro en langs lanen als de Avenida de Mayo.

Een andere leuke wijk waar we een aantal keren zijn geweest is Palermo. Er zijn veel hippe bars, restaurants en kleurrijke boetiekjes te vinden. De wijk komt vooral ’s avonds tot leven, wanneer de Argentijnen samen komen om uit te gaan. Veel buitenlandse toeristen kan ik niet ontdekken, al is dat in Argentinië wat minder duidelijk zichtbaar omdat een groot deel van de Argentijnen er behoorlijk Europees uitziet. Dat komt doordat het grootste deel van de bevolking afstamt van Europese immigranten, vooral uit Italië en Spanje. Tussen 1880 en 1930 kwamen miljoenen Europeanen naar het land. In tegenstelling tot landen als Peru of Colombia, waar de inheemse bevolking een grotere rol speelt in de demografie, is de oorspronkelijke bevolking van Argentinië door de (bloederige) geschiedenis heen steeds kleiner geworden en minder zichtbaar in de samenleving. Daardoor oogt de samenleving hier veel ‘blanker’ en meer Europees.

Dorpsheid in een miljoenenstad

Wat meteen opvalt, is hoe vriendelijk en open de Argentijnen zijn. Het voelt bijna alsof we in een klein dorp zijn beland, waar mensen elkaar groeten en spontaan hun hulp aanbieden. Voor zo’n grote stad is dat best bijzonder – in andere wereldsteden leeft men toch vaak meer langs elkaar heen. In de metro, op straat of in het park ontstaan zomaar gesprekken met onbekenden. Iedereen die we iets vragen – of het nu om de weg is of een tip voor een restaurant – doet oprecht z’n best om ons zo goed mogelijk te helpen. Ook in winkels en eetgelegenheden worden we steeds met een glimlach en alle geduld geholpen. Die hartelijkheid geeft Buenos Aires iets heel bijzonders.

Jonglerende hippies

We hebben ook een aantal keren afgesproken met een goede vriend van Sebas, die al ruim acht jaar in Argentinië woont. Net als Sebas liet hij Colombia achter zich om te gaan reizen. Inmiddels heeft hij een vijfjarige dochter met een Argentijnse en verdient hij nog steeds zijn geld door te jongleren bij het stoplicht. Ik kon me vooraf weinig voorstellen bij de verhalen van Sebas, maar in Zuid-Amerika zijn er heel wat hippies, zowel jong als oud, die op die manier hun dagelijkse kost verdienen. Voor hen is het een manier om overal te kunnen werken en vrij te kunnen reizen. Helemaal in Zuid-Amerika, waar weinig goedbetaald werk te vinden is, is het knap dat ze erin slagen om een leven in vrijheid voor zichzelf te creëren. Ze hoeven niet zoals de meeste mensen van 5 tot 5 te werken om net aan rond te komen en zitten niet vast in de dagelijkse ratrace.

Hoewel het bewonderenswaardig is dat deze reizigers de moed hebben om alles achter zich te laten voor het avontuur, brengt deze levensstijl natuurlijk ook de nodige uitdagingen met zich mee. Je moet kunnen leven met weinig. Tegelijkertijd levert het ook een vrij leven op, kunnen gaan en staan waar en wanneer je wil. Toch is Sebas blij dat hij dit leven achter zich heeft gelaten. Na jarenlang jongleren is het ook fijn om jezelf op een andere manier te kunnen ontwikkelen en een stabieler bestaan op te bouwen. Dat heeft hij tijdens zijn zes jaar wonen en werken in Israël kunnen ervaren. In vergelijking met zijn vriend Andrés hebben wij nu veel meer mogelijkheden. Want hoe je het ook wendt of keert: geld, waar het in Zuid-Amerika vaak aan ontbreekt, geeft simpelweg meer keuzevrijheid.

Economische problemen

Ooit was Argentinië het welvarendste land van Zuid-Amerika, met een bloeiende economie en gemiddelde salarissen die rond de 2000 euro lagen. Het land stond bekend om zijn sterke landbouwsector, rijke cultuur en hoge levensstandaard. Maar in de afgelopen decennia is de situatie drastisch veranderd. Politieke instabiliteit, slechte economische keuzes en een combinatie van interne en externe schulden hebben ervoor gezorgd dat Argentinië in een economische neerwaartse spiraal terechtkwam. De economie heeft meerdere crises doorgemaakt, wat heeft geleid tot enorme inflatie en een dramatische devaluatie van de Argentijnse peso.

Inflatie is een van de grootste uitdagingen waarmee de Argentijnen vandaag de dag worden geconfronteerd. Door de voortdurende stijging van de prijzen, is het geld van de mensen steeds minder waard geworden. Waar de lonen in veel gevallen niet kunnen bijbenen, zijn de kosten van levensonderhoud blijven stijgen. Het gevolg is dat basisproducten, zoals voedsel, benzine en huur, soms even duur zijn als in Europese landen, terwijl de meeste Argentijnen veel minder verdienen. Dit maakt het voor de gemiddelde Argentijn steeds moeilijker om rond te komen. Op straat worden we om de minuut aangesproken door straatverkopers, die proberen alfajores, empanadas of sokken te verkopen. Huishoudelijke producten zoals vuilniszakken en aanstekers zijn ook populaire verkoopwaar. Iedereen heeft ze tenslotte nodig, en met een emotioneel verhaal erbij is het moeilijk om nee te zeggen. Gelukkig blijven de verkopers altijd vriendelijk en respectvol, en ze zijn minder opdringerig dan ik bijvoorbeeld in Egypte of Azië heb ervaren.

Tango dansen

Een van de hoogtepunten van onze week was een tango-avond in een oude kathedraal, op aanraden van een Argentijnse vriendin met wie we een tijdje samenwoonden in Tel Aviv. Voor slechts drie euro per persoon kregen we een uur dansles – en omdat er maar één andere deelnemer was, voelde het bijna als privéles. Tijdens mijn studententijd heb ik drie jaar stijldansen gedaan, waaronder tango, maar de Argentijnse variant is echt een ander verhaal. Geen strakke ballroomhouding, maar juist een intieme stijl waarbij de vrouw met haar hele gewicht tegen de man aan leunt, zodat hij haar subtiel kan leiden met zijn schouders en benen. Als Colombiaan heeft Sebas een goede basis met muzikaliteit en dansen, maar het was toch even afwachten of hij net zoveel zin had als ik in een dansles. Gelukkig heeft hij tangomuziek altijd al mooi gevonden en overwoog hij zelfs ooit om tangomuziek te studeren in Buenos Aires. Tijdens de les leerden we de basis en een paar passen om mee te varieren. Het beviel ons allebei goed, het is een hele dynamische en mooie dans om te zien en doen.

Na de les zou er nog een optreden en dansavond volgen. We twijfelden even – elf uur ’s avonds is best laat na al die vroege ochtenden – maar hoe vaak krijg je een gratis tangoshow in zo’n magische setting zomaar in de schoot geworpen? De dansvloer bevond zich in de centrale hal van de oude kathedraal, omringd door vintage meubels, tafels met kaarsen en kunst aan de muren. Het decor was prachtig voor het indrukwekkende optreden van twee professionele tangoparen. Later op de avond mocht ik ook nog even de dansvloer op met een oudere Argentijn, die me met veel geduld een paar nieuwe passen leerde.

Na afloop konden we onze ov-kaart nergens meer opladen – alles was al dicht rond één uur ’s nachts. En aangezien taxi’s hier niet bepaald goedkoop zijn, besloten we dan maar te gaan lopen. Anderhalf uur later strompelden we terug naar onze Airbnb: moe, met zere voeten, maar wél helemaal blij van zo’n bijzondere avond.

Maté drinken en empanadas eten

De laatste dagen brachten we ook veel in parken door. Met een pizza of een paar empanada’s konden we dan even bijkomen van onze lange wandelingen. De afstanden zijn namelijk groot, vaak lopen we tussen de drie en vijf uur op een dag. In de parken gebeurt van alles: mensen slacklinen, jongleren, hulahoepen – het voelt bijna als een openluchtcircus. En natuurlijk wordt er overal maté gedronken. Dat is hier dé nationale drank: een kruidige thee die je uit een speciaal bekertje met een metalen rietje drinkt. Je ziet mensen overal met een thermos onder hun arm en hun maté in de hand. Het is niet alleen lekker (als je eraan gewend bent), maar vooral heel sociaal – iedereen drinkt mee uit dezelfde beker. Maté is hier niet zomaar thee, het is een manier van samen zijn.

Na precies negen dagen zit onze tijd in Buenos Aires erop, wat een leuke start van onze Argentinië reis! We hebben ons erg goed vermaakt. Nu op naar Cordoba! Deze regio in het midden van Argentinië schijnt erg idyllisch te zijn. Tussen de rivieren en bergen zijn verschillende ‘hippie-dorpjes’, waar het leven een ander ritme heeft. Morgen nemen we een nachttrein, waar we een privécoupe hebben met een bed. Ik ben benieuwd!