De grote zoutvlakte, panfluiten en poncho’s: dat waren de paar dingen die mij bekend waren over Bolivia. Sebas vertelde me daarnaast dat wc’s met stromend water pas zo’n twintig jaar geleden zijn aangelegd op de meeste plekken, voor die tijd was een gat in de grond de norm. Dat geeft wel een beetje een idee hoe het is gesteld met de moderne ontwikkeling van het land. Ondanks het gebrek aan luxe en moderne comforts, is mijn eerste indruk positief! Er zijn weinig plekken waar de inheemse cultuur nog zo zichtbaar is als hier.

Een stroeve start

We beginnen onze reis in Uyuni, een klein en koud dorpje in het zuiden van Bolivia. De meeste straten zijn zandweggetjes en het kleine centrum vormt zich rond twee pleinen, die omringd zijn door vele kleine eettentjes en winkeltjes. Aangezien we zonder lokale simkaart of internet mb’s reizen, hadden we in Argentinië al ons eerste hostel in Bolivia geboekt via Booking.com. Inmiddels heb ik daar flink wat punten opgebouwd en daarmee profiteren we vaak van hoge kortingen, soms tot wel vijfendertig dertig procent! We komen pas rond middernacht aan en hebben nog geen Boliviaans geld, dus spreken we af de volgende dag te betalen.

Bij de receptie komen we ‘s ochtend voor een vervelende verassing te staan. Het bedrag wat we via Booking zagen moest nog worden omgerekend naar dollars, maar daar bleek nog een flinke commissie overheen te moeten gaan. Het kwam erop neer dat we per nacht zo’n vijftien dollar aan commissie zouden moeten betalen, bijna het dubbele van het oorspronkelijke bedrag! Zoiets hebben we allebei nog niet eerder meegemaakt.

Na flinke verontwaardiging vanuit onze kant belt de receptioniste een beetje beteuterd haar baas. Ineens is het tóch mogelijk om de oorspronkelijke prijs te betalen van omgerekend vijftien dollar. We voelen ons opgelicht en zijn een beetje klaar met deze tent. Dus besluiten we maar 1 nacht te betalen, om vervolgens op zoek te gaan naar een ander hostel. In Azië deed ik dat eigenlijk ook heel vaak, niets boeken en op de plaats van bestemming een kamer zoeken. Nu hadden we binnen een kwartier een ander hostel gevonden, wat stukken goedkoper was en op nog op een betere locatie ook! We hebben ervan geleerd in ieder geval, in Bolivia kun je beter rondvragen dan van tevoren boeken.

Mee met een tour

De eerste dag in Uyuni doen we niet veel meer dan een rondje over de markt lopen en wat eten. Voordat we de zoutvlakte bezoeken moeten we eerst even op krachten komen en ik heb ook nog wat werk te doen. De volgende dag wordt er de hele dag zonnig weer voorspeld, ideaal weer om de omgeving te verkennen! Terwijl ik om 8 uur nog aan het werk ben, gaat Sebas naar buiten om bananen en havermout te scoren. Hij komt terug met de mededeling dat we om half 11  met een tour mee gaan, hij heeft er eentje gevonden voor een heel goede prijs en er waren nog precies twee plekken vrij in de jeep.

De groep bestaat uit vijf Peruanen plus Sebas en ik. De eerste stop is een treinenkerkhof middenin een woestijnachtige omgeving. Na 1890 stopten Europeanen met het investeren in de treinlijn in Bolivia, en nu is het een bijzonder gezicht in het wijdse landschap waar veel toeristen op afkomen. De tour is inclusief lunch, waar we een korte uitleg krijgen over hoe het zout gebruikt wordt. Kennelijk zijn er landen die Bolivia veel geld bieden om de zoutvlakte over te kopen, maar daar wil het land vooralsnog nog niets van weten. Het zout blijft groeien, en dat blijkt nogal wat waard te zijn.

Fel wit en blauw

Het is maar goed dat we een 4 wheel drive hebben, want het is een behoorlijk waterige en hobbelige rit richting de zoutvlakte. Een goede zonnebril is ook hoognodig, want zodra we uitstappen is het weerkaatsende licht tegen de witte zoutvlakte oogverblindend. Een gekke gewaarwording om in een uitgestrekt wit landschap te lopen met een knalblauwe lucht. De zoutvlakte schijnt meer dan tienduizend vierkante kilometer groot te zijn!

We stoppen nog bij een doolhof en indrukwekkende kunstwerken gemaakt van zout. Nadat Sebas en ik ruim een half uur verdwaald zijn in het doolhof, vinden we gelukkig alsnog een uitweg. We maken nog wat foto’s van de kunstwerken en vervolgen de tour met de rest van de groep.

Jaarlijks worden hier quad-races gehouden, ook wel bekend als Dakar. Er is zelfs een hotel midden op de zoutvlakte, waar je voor 150 dollar per nacht kan slapen. Echt comfortabel lijkt het me niet, maar een unieke ervaring zal het zeker zijn.

Zonsondergang op een spiegel

We sluiten de tour af met een prachtige zonsondergang, midden op de zoutvlakte. Met de ondergaande zon transformeert het water op het zout tot een heldere spiegel. Bijzonder om te zien op zo’n groot oppervlak! De gids is zo vriendelijk om een filmpje te maken van de groep. Met zijn jeep rijdt hij vier rondjes om ons heen terwijl hij ons instrueert welke poses we moeten aannemen. We doen er wat lacherig over, maar uit het resultaat blijkt dat zijn ervaring met fotograferen en filmen op Salar de Uyuni zijn vruchten afwerpt! 

Na een hele dag op pad te zijn geweest, komen we rond een uur of acht moe bij het hostel aan. We nemen een warme douche en duiken gelijk in bed. Wat een bijzondere dag was het vandaag!

Slakkenslijm en dode baby lama’s

We blijven nog twee dagen in het dorpje Uyuni voor we onze reis vervolgen naar La Paz, ook wel bekend als de hoogste hoofdstad ter wereld. In Uyuni zelf is niet veel te beleven, maar toch kijken we onze ogen uit. Zo hebben veel Boliviaanse vrouwen twee vlechten, een hoge hoed en traditionele kleding. Op iedere hoek worden mysterieuze natuurgeneesmiddelen aangeboden, zoals slakkenslijm, bloed van bomen en kruidendrankjes. Het meest aparte om te zien zijn toch wel de vele dode baby lama’s waarmee vooraan de etalages van veel winkels wordt gepronkt. Veel Bolivianen geloven dat het geluk en bescherming brengt om een exemplaar in je huis op te hangen. Ik vind het vooral heel zielig om te zien. Als je meer inzicht wilt in je toekomst, kun je op vrijwel elke straathoek terecht bij iemand die coca-bladeren leest of rituelen en spreuken uitvoert om jouw gewenste uitkomst te beïnvloeden.

Coca bladeren worden hier veel gekauwd om hoogteziekte en de hoofdpijn die dat kan veroorzaken tegen te gaan. Het is ook het basisingrediënt voor cocaïne. Voordat het drugs wordt, ondergaan de bladeren eerst heel wat chemische processen.. 

Wondermiddeltjes

Op onze laatste dag voor vertrek is er een extra grote markt door de stad. We kopen timolina, een alcohol-achtige vloeistof in een piepklein flesje. Volgens de Peruanen van onze tour is het een wondermiddel tegen hoofdpijn, en inderdaad! Na twee druppels op de slapen te hebben gedept verdwijnt de hoofdpijn als sneeuw voor de zon! 

We stellen het kopen van souvernirtjes voor het thuisfront en thermische kleding nog even uit, in La Paz schijnt alles namelijk nog goedkoper te zijn. We willen ook wat instrumenten meenemen van hier. Alleen even kijken hoe we dat gaan doen met enkel handbagage ruimte…