De laatste bestemming van onze reis door Bolivia is Copacabana, gelegen aan het enorme bergmeer Titicaca. De uitzichten doen een beetje Mediterraans aan. Ik heb bijna het gevoel alsof we met ons kleine busje langs het Gardameer rijden. Ondanks de felle zon, voelt het buiten toch goed fris aan. Het landschap lijkt misschien Italiaans, maar we bevinden ons nog steeds op een paar duizend meter hoogte. Aan de andere kant van het meer ligt Peru, waar we na twee maanden naar het Noorden reizen vanaf Buenos Aires weer terugkomen voor nog een aantal mooie bestemmingen.

In een kleine bus met zo’n tien anderen rijden we ‘s ochtends vroeg weg uit La Paz. Hebben wij even geluk dat er nog precies twee plekjes vrij waren! Toevallig zitten er ook twee Nederlandse jongens in de bus, zij maken ook een reis door Bolivia en Peru.

Na een uur of twee maakt de dichte mist plaats voor prachtig weer en kunnen we genieten van de rit. Een lange, slingerende weg leidt ons door de bergen naar boven. Vanochtend was ik behoorlijk verrast dat er niet zoals altijd een grote toerbus op ons stond te wachten, maar nu begrijp ik waarom het handiger is om met kleiner vervoer de smalle wegen langs steile ravijnen af te leggen. 

Helder blauw en besneeuwde bergtoppen

De lucht en het water zijn met het zonnige weer felblauw en mooi om te zien. We kunnen vanaf verschillende kanten besneeuwde bergtoppen zien en op het glinsterende water varen verschillende bootjes. We maken nog een oversteek met onze bus op een bootje en na een reis van ongeveer vier uur komen we op onze plaats van bestemming: we zijn in Copacabana!

Met alleen handbagage kunnen we gemakkelijk van plek naar plek bewegen. We beginnen onze zoektocht naar een hostel en vragen op verschillende plekken naar de prijzen. Uiteindelijk vinden we een kamer met een eigen terras en prachtig uitzicht over het meer, voor maar een tientje per nacht. Zelfs vanuit bed kunnen we hier de bootjes zien dobberen!

Nieuwe routine

Onze dagen in Copacabana brengen we vooral door in ons hostel. Vanaf ons terras is de zon heerlijk warm en beneden is er ook een fijne tuin. Terwijl ik ‘s ochtends werk, gaat Sebas aan de slag met de muziekinstrumenten die we in La Paz hebben gekocht. Inmiddels kan hij verschillende liedjes op de sanponja (panfluit) en charango, en soms spelen we samen iets.

Voor de lunch doe ik, routine getrouw, nog even yoga of pilates in het zonnetje in de tuin. Dat helpt ook om weer een beetje op te warmen, want ‘s nachts en ‘s ochtends is het waterkoud bij het meer. Dat maakt het af en toe wel lastig productief te kunnen werken, want mijn vingers kunnen zonder bescherming tegen de kou (ook binnen) amper bewegen. Gelukkig hebben we daar de middagen geen last van, wanneer de zon op ons terras zomers warm aanvoelt.

De grens over

Na vier rustige dagen nemen we de bus naar Arequipe, een stad in de bergen van Peru. Aangezien we pas op 21 juni tickets hebben voor Machu Picchu, besluiten we een week in Arequipe en een week in Cusco door te brengen. We komen om zes uur ‘s ochtends aan in het historische centrum van Arequipe, een groen plein met koloniale architectuur. Na het vinden van een hostel in het centrum, hebben we de hele dag in de stad. We wandelen door het park, en eten weer het heerlijke Peruaanse eten. De stad ligt tussen twee grote bergen met ijstoppen aan de ene kant en een woestijnachtig landschap aan de andere kant, een mooi gezicht. 

Eenmaal terug in het hostel hebben we het idee dat we het hier wel hebben gezien. De stad is best groot, maar we hebben hier verder niet veel te zien of te doen. We besluiten de volgende dag al te vertrekken naar Cusco. Volgens Sebas is deze stad mooier en is er meer te beleven. Vanaf daar kunnen we naast Machu Picchu bijvoorbeeld ook nog naar de regenboogberg (een berg bestaande uit lagen stenen in verschillende kleuren) en andere hikes doen. 

Mochi’s

‘s Avonds is Arequipe een erg levendige en mooi verlichte stad. Op straat worden allerlei lekkernijen, producten en diensten aangeboden. Zo heeft een straatverkoper een bloeiende business met een telescoop, waar je tegen betaling doorheen mag kijken. Ook de lekkernij ‘mochi’s’ zijn heel populair. Ze worden overal als warme broodjes verkocht, dus wij besluiten het ook maar eens te proberen.

In eerste instantie trok de felgekleurde, Aziatische zoetigheid mij niet zo aan. In mijn ervaring zijn veel van zulk soort toetjes mierzoet en gemaakt van rijst of gelatine. Van beiden ben ik niet zo’n fan. Ik dacht dat mochi’s ook zoiets zouden zijn, maar het bleek iets heel anders te zijn! Met een aardbei en chocola in de kern, bijt je in een romige bol omhuld door een soort marsepein. Goddelijk!

Cusco

De volgende dag maken we ons klaar voor opnieuw een lange busreis. We hebben nu in korte tijd veel busreizen gemaakt, maar het idee is dat we nu ongeveer twee weken in Cusco blijven voordat we vanaf Lima naar Bogota vliegen voor het visum van Sebas. Tegen die tijd is drie maanden wachttijd namelijk voorbij en zullen we het antwoord op onze aanvraag te horen krijgen.